Skip to main content

Funny Story:Just for fun

Once upon a time there was a young boy named Thirumurugan. Thirumurugan was 12 years old and lived in Chennai, Tamil Nadu. While walking home from school one day, a white dog jumped out from behind a Tree and tackled Thirumurugan to the ground. But just when he was about to let out a scream for help, Thirumurugan realized that the white dog was only licking his face, not trying to bite it off. At that moment, Thirumurugan decided to keep the white dog as a pet. And on the way home he decided to name his pet white dog ''Tommy.''

When Thirumurugan and his new pet finally got home, guess who was standing on the front porch? That's right, it was Thirumurugan's mother, . And boy was she surprised to see a white dog following Thirumurugan into the yard! ''What in world is that?'' shouted . ''It's a white dog,'' answered Thirumurugan. ''Dah, I can see that, Thirumurugan, but what on earth is it doing here?'' said . ''It's my new pet!'' answered Thirumurugan. ''Oh you think so do you?'' remarked . ''I wouldn't get your hopes up. You know how your father hates white dogs. But, well, I suppose you can keep him until your father comes home.'' And with that Thirumurugan grabbed Tommy by the scruff of the neck and led his new pet into the house--even though he knew his father was probably going to disapprove.

Once in the house, Thirumurugan and Tommy played and played, that is until Thirumurugan's favorite television show, ''Mr Bean,'' started. At that point Thirumurugan forgot all about Tommy having an unsupervised run of the house. That is until half way through ''Mr Bean,'' when Thirumurugan was brought back to reality when he heard his father shout, ''annoy!! Thirumurugan! Get your tail in the hall...NOW!!'' With that Thirumurugan rushed into the hall to see what all the fuss was about. When he entered the hall, there stood his father, , pointing toward the Sofa. ''Will someone please explain that?'' asked his father. Then, as Thirumurugan followed his father's finger to where it was pointing, he instantly knew what his father was so upset about. There, smack dab in the middle of the Sofa, was the biggest pile of dog doo-doo he had ever seen! ''I don't EVEN want to know how that got there,'' said . ''But you had better get it cleaned up now! And you had better get rid of whatever it is that could have done such a thing!''

Well, knowing his father as well as he did, Thirumurugan knew there was no sense even asking his father if he could keep Tommy for a pet. So without hesitation, Thirumurugan set out to find where Tommy was hiding. After a few minutes of looking, Thirumurugan discovered Tommy crouched beneath the table that Thirumurugan did his story writing on. ''Come on, Tommy, it's time to find you a new home. And hey, don't look at me that way, I'm not the one who did the dirty deed on the Sofa!'' scolded Thirumurugan. ''Thanks to you I'll never get to have my own pet dog!!

And with that Thirumurugan led Tommy out of the house and down to the local Foodland. They had a pet section and Thirumurugan knew the owner would find Tommy a good home. So after saying good-bye to Tommy, and thanking the owner of Foodland, Thirumurugan walked backed home and attempted to ground his sorrows by slamming down a half dozen coca colas. But Thirumurugan's pitty party came to an abrupt end when his father reminded him about the mess he had neglected to clean up. And low and behold, midway through the clean-up, Thirumurugan suddenly became thankful that someone else was going to have to do it from now on.

The End.

''A SHORT STORY,'' by Thirumurugan Ponnusamy

You can even write a short story with few clicks at http://www.hinddawn.com/games/story_teller/index.html

Comments

Popular posts from this blog

பறவையே, எங்கு இருக்கிறாய்!

TLDR; If you merely wish for something and do nothing, you may not get it. If you seek with intent, the universe will bring it to you.   முன்னொரு காலத்துல கிம்ப்பியில் (Gympie, QLD) வாழ்ந்தப்ப, ஒரு நாள் காலங்காத்தால 6 மணிக்கு கொக்கரக்கோன்னு கோழி கூவறதுக்கு முன்னால, அந்த பறவையோட பாடலை முதல் முதலாக் கேட்டேன். குரல் ரொம்ப நல்லாவும், பாட்டு வித்தியாசமாவும் இருந்ததால, என்ன பறவையா இருக்கும்னு தூக்கத்தை மறந்து யோசிச்சேன். அந்தப் பறவை எப்படி இருக்கும்னு பார்க்க ஆசையா வந்துந்துச்சு. (கவிதை மொழியில் யாரோ ஒரு பெண்ணை உருவகப்படுத்தல ப்ரோ; சத்தியமா பறக்கிற பறவையேதான்!) அப்புறம், காலைப்பசி வந்ததும், ஆர்வம் பறந்துபோய், இன்னொரு நாள் பாத்துக்கலாம்னு, மூக்கு புடிக்க சாப்டுட்டு, ஆபீஸ் போய்ட்டேன். இது சில, பல நாட்கள் தொடர்ந்தது. பாக்காமலே, அந்த பறவை மேல ஒரு ‘இது’. இதுன்னா, ஒரு ஆர்வம். ஒரு நாள், அந்தப் பறவையை அடையாளம் காண முடியுமான்னு ஆபீஸ் நண்பரிடம், கேட்டேன். ‘பார்க்க எப்படி இருந்துச்சு?’ன்னு அவர் கேக்க;   ‘பார்க்கவே இல்லையே!’ நான் சொல்ல;  ‘குரல் எந்த மாதிரி பேட்டர்ன்’ன்னு திரும்ப அவர் ...

கல் தோன்றி, மண் தோன்றா

  “கல்  தோன்றி,  மண் தோன்றா காலத்தே முன் தோன்றிய மூத்தகுடி தமிழ்க் குடி”  இந்த Punch  Dialogue-ஐ  சொல்லி ஆரம்பிக்கப்பட்டு, கைதட்டல் வாங்கிய தமிழ்ப்  பேச்சுகள் தமிழ் மேடைப் பேச்சு வரலாற்றில் மூவாயிரம் கோடியே முன்னூற்று முப்பத்து மூணு இருக்கும்.   முனைவர் கண்ணபிரான் ரவிசங்கர் (கரச) எழுதிய ‘ அறியப்படாத தமிழ்மொழி ’ என்னும் புத்தகத்தை  படிக்கும்வரை நானும் ஏதோ ஒரு புலவர்  பிற்காலத்தில் வரப்போற, ‘ஓங்கி அடிச்சா  ஒன்றரை டன்ன்னுடா’க்கு கைதட்டி குதுகலிக்கும் தமிழ் மக்களுக்கு புகழ்ச்சி புடிக்கும்ன்னு இதை எழுதி வைச்சிட்டு போயிட்டாரோன்னு கடந்து போயிருக்கேன்.   அதெப்படி? கல்,  மண் தோன்றுமுன்னே தமிழ்க் குடிமக்கள் பிறந்து விட்டார்களா? இல்ல, தமிழ் மொழி மற்ற மொழிகளை  விட அவ்வளவு பழமையானதா? ன்னு  ஆராய்ச்சி செஞ்சு புத்தகத்தின் முதல் கட்டுரையாக  எழுதி இருக்கார் கரச (https://twitter.com/kryes)   சரி,  எங்கே  இருந்து வந்தது இந்த இரண்டு வரிகள்? ஐயனாரிதனர் என்பவர் எழுதிய புறப்பொருள் வெண்பா மாலை என்ற இலக்...

அவர்களும், நானும்!

அவர்கள்: “என்னங்க... உங்க வீட்டு டிவி ரொம்ப சிறுசா இருக்கு?” நான்: எங்க வீட்ல பெருசா இருக்கிற 170 இன்ச் புத்தக அலமாரி-யை கவனிச்சீங்களா? அவர்கள்: “XYZ (Private School) பள்ளிக்கூடந்தான் (or ABC டீச்சர்தான்) பெஸ்ட் , என் பொண்ணு அங்கதான் படிக்கிறா..நீங்களும் உங்க பையன அங்க சேத்துடுங்களேன்” நான்: ஸ்கூல் பீஸ் கட்டறீங்கன்னா, இப்பவே நாங்க ரெடி!  அவர்கள்: “கார் வேற பழசாயிடுச்சு, வேற வாங்கிடுங்களேன்..” நான்: நீங்க எப்ப அனுமதி கொடுப்பீங்கன்னுதான், பணப்பையோட காத்துக்கிட்டிருந்தோம், தோ கிளம்பிட்டோம்! அவர்கள்: “வாங்கறதுதான் வாங்கறீங்க..புது காராவே வாங்கிடுங்களேன்...”  நான்: நீங்களே ஒண்ணு வாங்கி கொடுத்துடுங்களேன், நன்றியோடு வாங்கிக்கிறோம். கேஷா... கார்டா... ப்ரோ? அவர்கள்: "வெயிட் குறைக்கிறதெல்லாம் பெரிய மேட்டரே இல்ல ப்ரோ...டெய்லி வெறும் வயித்தில 'ஹாட் வாட்டர் + லெமன் ஜூஸ்' 45 நாள் விடாம குடிங்க.. வேற ஒண்ணும் செய்ய தேவையில்லை...சூப்பர்-ஆ ஸ்லிம் ஆயிடுவீங்க" நான்: வெயிட் குறைக்கிறதுக்கு டிப்ஸ் கேட்டனா நான்...? நான்: “உங்க பையனுக்குத் தமிழ் படிக்க சொல்லிக்...