Keep Walking!

6-ஆம் வகுப்பு வரும்போதே, கற்றுக்கொடுக்கும் பயிற்சியாளரிடம் சொல்லிவிட்டேன், 'நான் ட்ரைவிங் டெஸ்ட் புக் செய்துள்ளேன்' என்று. 'ஆனால், நீ இன்னும் ரெடி ஆகவில்லை. உன்னால் பாஸ் பண்ண முடியாது. இன்னும் ஒரு கூடுதலாக 10 வகுப்பு ஆகலாம்' என்றார். 'நான் ட்ரை பண்றேன். பாஸ் பண்ணிட்டா நான் தனியாவே கார் ஓட்டக் கற்றுக்கொள்வேன்' என்றேன். ‘என்னது..? பாஸ் பண்ணிட்டு, கத்துக்கப் போறீயா?' என்று அதிர்ச்சி அடைந்தார் அப்பெண்.  அப்போது முப்பது டாலர்தான் ஓட்டுநர் தேர்வுக்கு கட்டணம். ஐம்பதுக்கு (x 10), முப்பது பரவாயில்லை, அதனால், ரிஸ்க் எடுப்பது சரி என்றே பட்டது! ஓட்டுநர் தேர்வில், இரண்டு வகை தவறுகளால் நீங்கள் தோல்வியடைய வாய்ப்பு உண்டு. தனக்கோ, மற்றவர்க்கோ பாதிப்பு ஏற்பட வாய்ப்பு இருந்தால் அது பெரிய தவறு - உடனடி ஃபெயில். உங்களை மேற்கொண்டு கார் ஓட்ட அனுமதிக்க மாட்டார்கள். எனக்குத் தெரிந்த நண்பன், இந்தியாவில் நீண்ட நாளாக சொந்த கார் ஓட்டிக் கொண்டிருந்தவன், இப்படி ஒரு டிரைவிங் டெஸ்டில் தவறு செய்ய, காரை (இங்கேயும் சொந்த கார் தான்) பக்கத்தில் நிறுத்திவிட்டு, டாக்ஸி பிடித்து வந்த கதை உண்டு....

 tldr; கார் ஓட்டத் தெரியாம, ஆஸ்ட்ரேலிய சிட்டிகளில் வேணா காலம் தள்ளலாம். ரீஜியனல் ஏரியாவில் நாள்கூட தள்ளமுடியாது. so, learn to drive as soon as you come to Australia, if not before.  முதல் வேலை கொடுக்கும்போது கார் ஓட்ட லைஸன்ஸ் கண்டிப்பாய்த் தேவை என்று சொல்லிவிட்டார்கள். பேப்பர் செய்யத் தேவையான மரங்களை விளைவிக்கும் வனவியல் (Forestry) நிறுவனம் என்பதால் இந்த கூடுதல் விதிமுறை. என்னுடைய வேலை என்னமோ அலுவலகத்தின்தான்; ஆனால், ஆறு மாதத்தில் கார் ஓட்டக் கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய அவசியம். அடிலைடில் (Adelaide) இருந்த வரை பஸ், ட்ரெய்ன் மற்றும் நண்பர்களின் கார்கள் என்று சொகுசாய் பயணித்துவிட்டு மேற்கு விக்டோரியாவில் (South-western Victoria) இருக்கும் ஹேமில்ட்டன் (Hamilton) சென்று சேர்ந்தபோது, டாக்ஸி மட்டுமே போக்குவரத்துக்கு வழி என்ற நிலைமை. காடு மாடு தெரியாமல் ஓடியாடி, புல், பூ, கங்காரு என்று படம் பிடிக்கும் கலைஞனைக் (!), கூண்டில் அடைத்த காலத்தின் கோலத்தை எப்படிச் சொல்வேன்!  ஆஸ்ட்ரேலியர்கள் அவர்களின் வாழ்நாளில் 75%-ஐ காரில் கழிப்பார்கள் (Car is a moving home!) என்பது என் கணிப்பு. ...

Thaai Tamil School - Dance Practice தமிழ்ச் சூழலில் வளர்ந்த நாம், ஆங்கிலம் கற்றுக்கொள்ள பட்ட கஷ்டமெல்லாம் கொஞ்சமே! அங்கேயாவது ஆங்கிலம், பள்ளியில் ஒரு பாடமாக நமக்கு இருந்தது. ஆஸ்ட்ரேலியாவில் தமிழ் மொழி கற்பது என்பது 'கங்காரு வாலில் சடை பின்னுவது' மாதிரி (ச்சும்மா சொல்லி வைப்போம்...கங்காரு வந்து சண்டை போடப்போகுதா, என்ன?!). ரொம்ப, ரொம்பக் கஷ்டம். தன்னார்வலர்களால் நடத்தப்படுத்தும் பகுதி நேர தமிழ்ப் பள்ளிகள் (தாய்த்தமிழ்ப்பள்ளி, பிரிஸ்பன் தமிழ்ப் பள்ளி) இருப்பதால், எங்கள் குழந்தைகள் தமிழ்க் கற்க உதவியாய் இருக்கிறது.  ஆங்கிலச் சூழலில் வாழும் இவர்களுக்கு, வீட்டுக்கு வெளியே தமிழ் பேச/கற்க வாய்ப்புகள் வெகு சொற்பம். நாங்கள் பேசுவதைக் கேட்பது, எங்களிடம்/தமிழ் நண்பர்களிடம் பேசுவது மூலம் கற்றுக்கொள்கிறான், விஷ்ணு. பெரும்பாலான தமிழ்ப் படங்களின் வன்முறை, சிறுகுழந்தைகளுக்கு ஏற்றதல்ல என்பதால் நாங்கள் விஷ்ணுவுக்கு தமிழ்ப் படங்களைக் காண்பிப்பதில்லை. காரில் (நல்ல) தமிழ்ப் பாடல்கள் கேட்பது உண்டு; காதில் கேட்கும் வார்த்தைகளைக் கற்றுக்கொள்வான்.  முதலில் எங்களின் விருப்பத்தாலும், வற்...